کد مطلب:24051 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:39

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چرا خدايي به آن مهرباني ، در مقابل آن همه عبادت ابليس ، يك خطاي او را نبخشيد؟

اولاً ، گناه هر قدر كوچك هم باشد در صورتي كه بنده توبه نكند و از گناه خود باز نگردد مستحق عذاب و كيفر است و شيطان رجيم نه تنها از گناهش توبه نكرد ، در مقام مبارزه با خالق خويش نيز برآمد و گفت : « من بندگان تو را از راه راست منحرف مي كنم » . همين خود كافي بود كه وي را براي هميشه از درگاه رحمت الهي دور كند .
ثانياً ، عبادت هر كس وقتي ارزش دارد كه از روي اخلاص باشد ، و فرامين و اوامر معبود را بدون اظهار نظر و چون و چرا اطاعت نمايد ، و نيز تنها عاملي كه او را به عبادت وا مي دارد ، عشق به خالق و خضوع در مقابل دستوراتش باشد .
بنابراين ، چنين نتيجه مي گيريم :
1 . گناه شيطان كوچك و جزئي نبود و از روي ناداني و غفلت عصيان نكرد ، بلكه از سر كبر و بزرگي در مقابل خداوند ايستادگي كرد و آن استدلال واهي را نمود و معلوم است كه جزاي اين گناه همان بدبختي و عذاب ابدي است .
2 . كشف مي كنيم كه عبادت هاي گذشته شيطان از روي اخلاص و تواضع در مقابل حق نبود ؛ زيرا كسي كه چندين هزار سال معبود و خالق خود را شناخته و كوچكي خود را در مقابل عظمتش احساس كرده باشد ، هرگز در مقابل او ايستادگي نمي كند و بر فرض اگر خطايي از او سرزند ، از روي ناداني است كه فوراً پشيمان مي شود .